تأثیر حاکمیت شرکتی و عملکرد مالی بر توانگری شرکت های بیمه

هدف: در دهه اخیر، توجه به ابعاد حاکمیت شرکتی در پژوهش‌های نظری حوزه نهادهای اقتصادی و به طور خاص شرکت‌های بیمه از اهمیت شایانی برخوردار شده است. هدف پژوهش، بررسی تأثیر سازوکارهای حاکمیت شرکتی بر توانگری شرکت‌های بیمه‌ای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار با استفاده از مدل کاراتر و تحلیل نتایج حاصل با نظریه‌های این حوزه است. روش‌شناسی:این مقاله تأثیر مؤلفه‌های منتخب حاکمیت شرکتی (تمرکز مالکیت، اعضای غیرموظف هیئت‌مدیره، مالکیت مدیریتی، و تفکیک پست) و چهار متغیر عملکرد مالی (سودآوری، نقدینگی، اندازه و رشد شرکت‌ها) بر توانگری مالی شرکت‌های بیمه با استفاده از رگرسیون داده‌های پانلی، مدل گشتاوری تعمیم‌یافته و شبکه‌های عصبی مصنوعی در بازۀ زمانی 1390 تا 1395 می‌پردازد. یافته‌ها:نتایج این پژوهش روابط میان توانگری با مؤلفه‌های تمرکز مالکیت و وجود عضو غیرموظف هیئت‌مدیره در حوزۀ حاکمیت شرکتی و نیز متغیرهای سودآوری و اندازه در حوزۀ عملکرد مالی شرکت‌های بیمه را در هر سه مدل تأیید می‌کند. همچنین نتایج علاوه بر تأیید نظریه نمایندگی، نشان می‌دهد کارایی مدل‌های غیرخطی در تبیین روابط توانگری مالی و مؤلفه‌های حاکمیت شرکتی و مالی شرکت‌ها نسبت به مدل‌های خطی بیشتر است.   نتیجه‌گیری: سهام‌داران بزرگ، انگیزه‌های بیشتری برای نظارت مدیریت دارند، زیرا هزینه‌های مرتبط با نظارت مدیریت، کمتر از منافع مورد انتظار سهام‌داران بزرگ در شرکت است. در شرکت‌های با مالکیت متمرکز، سهام‌داران عمده می‌توانند به‌عنوان ناظرانی عمل کنند که قادر به افزایش کیفیت مدیریت و نیز ارتقای سطح کارایی شرکت باشند. سودآوری (بازدهی دارایی‌ها) برآمده از درآمدهای غیرعملیاتی در شرکت‌های بیمه می‌تواند در مجموع بهبود توانگری شرکت‌ها را به همراه داشته باشد. همچنین شرکت‌های بیمه ای بزرگ تمایل به ارائۀ اطلاعات بیشتر نسبت به شرکت‌های کوچکتر به سرمایه‌گذاران بیرونی دارند و این امر بهره‌گیری از تأمین مالی مبتنی بر سهام را افزایش می‌دهد. طبقه بندی موضوعی: G22, G30, G39